Өртөө ч хүрэхгүй газар байтлаа өдөр бүр аавдаа нэг очих юмсан гэж хий л нэг боддог болчиж. Уул шиг нөмөртэй аавдаа унага шиг гүйгээд нэг очъё байз.
Үг. Ж Чогжиндорж Ая. Ж Нарангоо
Халамж энэрлээ зүрхэндээ тээсэн
Харагдах нулимсаа зовхиндоо нуусан
Хатуухан аашлахдаа цастай шуурга
Хайрлан уучлахдаа нартай бороо
Миний л аав миний дээдээ
Морь унасан босоо бичиг ээ
Аяны дөрөөнд чоно ганзагалсан
Аялан дуулахдаа гургалдай ичээсэн
Эзгүй байхад нь гэр минь жиндүү
Эргээд ирэхэд нь сэтгэл минь тэнүүн
Миний л аав миний дээдээ
Мичид гялалзах тэнгэрийн элчээ
Маргаашийн тэнгэрийг шинжилж сурсан
Морин дэл дээр хийсэж өссөн
Уран гарт нь бурхад атаархах
Уужим сэтгэлд нь орчлон багтдаг
Миний л аав миний дээд ээ
Мөнхөд бадрах голомтын эзэн
Мөнхөд бадрах голомтын эзэн
Морь унасан босоо бичиг ээ
Татаж авах: Эндээс
Шөнө аавыгаа зүүдэлж, их л бухимдуу байгааг нь мэдэрсэн. Өдөржин л сэтгэл сэмэрч өнжлөө. Тэгээд орой ажлаа тараад, уламжлал ёсоороо блог хэстэл хамгийн түрүүнд чамтай таарав. Хий бэмий л бодох юм даа.
ReplyDeleteТийм ээ. Гэнэт аавыгаа их санасан. Очиж нэг сайхан үнэрлүүлчихээд ирсэн. Блогоор минь зочилсонд баярлалаа.
ReplyDelete